Meðmæli

Að svo stöddu langar mig að mæla með eftirtöldu:

Minette Walters: bresk spennusagnakerling. Algjör snillingur.
Harlan Coben: amerískur spennusagnakarl. Tvö kransæðaáföll á bók af spenningi.
Hljóðbækur: ekki bara fyrir blinda og sjóndapra, heldur líka konur eins og mig sem keyra að minnsta kosti 500 km á viku. Með Henning Mankell í geislaspilaranum er ekki hægt að láta sér leiðast.
Dans í sjónvarpi: þessir þættir sem eru eiginlega byggðir upp eins og IDOL fyrir dansara. Slær idolið út finnst mér.
Mean Creek: bíómynd um vináttu. Fórum á bíó í fyrsta sinn síðan við fluttum til SE. Gjörsamlega meiriháttar mynd, vinátta, illska, stríðni, pressa, rétt/rangt, þrá eftir viðurkenningu... mjög dramatísk en mínímalíska á sama tíma. Engu ofgert en samt nákvæmlega nógu mikið til að búa til gæsahúð og hjartslátt. Frábær leikur og sérstaklega flott notkun á tónlist.

Molar úr lífinu

Að búa á hóteli. Mér líður stundum þannig heima hjá mér þessa dagana. Það er aldrei drasl. Já nú held ég að margir hvái við. Ég er samt að segja sannleikann og ástæðan er sú að tengdó býr hjá okkur og er yfirgengilega aktíf í tiltektinni. Hún hefur samt fullvissað mig um að hún geri bara það sem hún nennir að gera og ekki hætishót umfram það... vona að það sé rétt. Svo passar hún litlu skottuna á daginn og er hér búin að redda málum BIG TIME.

Rúna er snillingur. Það var svosem vitað en mér finnst málþroskinn núna vera allsvakalegur. Til dæmis tíðbeygir hún sagnir rétt - tveggjaoghálfs - sagði í morgun "pabbi ég TÓK bókina". Annars talar hún oft eins og lítil kelling, segir við bróður sinn með miklum umhyggjutóni "Hlynur, elskan mín, viltekki fá þér að borða".

Sonurinn er í fermingarbúðum með íslenskum jafnöldrum búsettum í Svíþjóð og Noregi. Í gær tók hann lest einn síns liðs yfir til Gautaborgar þar sem prestur tók á móti honum á brautarpallinum. Smsaði í gær um að ég þyrfti ekkert að hringja... tel það góðs viti. Á leiðina á lestarstöðina í gærmorgun var hann að spá í hvort hann mundi þekkja prestinn á prestabúningnum - sá fyrir sér klerk í messuskrúða bíðandi.

Vert er líka að minnast á að Bergur er byrjaður að vinna í gæsluvarðhaldsfangelsi hér í Österåker. Þar sitja inni reiðir menn sem bíða dóms - flestir að sjálfsögðu ranglega ákærðir, margir í fráhvarfi og vanlíðan. Fangarnir eru samt eins og blíðustu lömb ef miðað er við starfsmennina. Þarna eru samankomnir töffarar sem létu sér lynda fangavarðarbúning með feitri lyklakyppu og handjárnum eftir 5 árángurslausar tilraunir til að komast í lögguna. Ganga um með bringuna breiða, snusa eins og djöflar og beita röddinni valdsmannslega.

Ég er víst bloggari

... eða er ég bloggari? Kannski bara frekar hægur eða lélegur bloggari. Að minnsta kosti er ég afskaplega óskilvirk og þess vegna orðin dulítil hneykslunarhella hér í íslenska samfélaginu í Stokkhólmi. Fólk er svo ofurduglegt allt í kringum mig, bloggar daglega og setur meira að segja inn myndir nokkrum sinnum á dag. Hef heyrt um húsmæður hér sem blogga um hvernig ost þær setja á samloku eiginmannsins á hverjum morgni og hversu mikið stuð var að strauja allar nærbuxurnar hans í gær. Ég er hægari. Kannski gerist ekki svo mikið hjá mér, eða kannski finn ég mig ekki knúna til að deila öllum smáatriðunum í dægurþrasinu með heiminum. Ég býst við að ég haldi samt uppteknum hætti og bloggi stopult- lífið er langt og tíminn líklega nægur - vil alla vega gera ráð fyrir því.